HOOFDGEBOUW. Een der weinige overgebleven omgrachte Groninger borgen van betekenis. In de kern uit de 16e eeuw daterend, maar herhaaldelijk verbouwd, het laatst kort na 1781. Sindsdien vertoont het gebouw de vorm van een edelmanshuis, bestaande uit een hoofdvleugel met midden-aanbouw aan de oostzijde en een ingebouwde, excentrisch geplaatste toren aan de westzijde, twee aan die zijde haaks op de uiteinden van de hoofdvleugel staande dwarsvleugels en een aanbouw tegen de buitenzijde van de noorder dwarsvleugel. Al deze bouwlichamen worden gedekt door schilddaken, waarvan dat van de hoofdvleugel door een twee- en die van de dwarsvleugels ieder door een vierkante bakstenen schoorsteen wordt bekroond. De daken zijn van dakkapellen voorzien.

De voorgevel heeft een middenrisaliet met vertande natuurstenen hoekblokken, een bekronende balustrade waarop vier beelden en een omlijsting van de ingangspartij met pilasters, balustrade voor het (loze) venster boven de deur, twee Lodewijk XVI-vazen en twee consoles met triglyfen onder de gootlijst, alles aangebracht bij de verbouwing kort na 1781. De van vierkant in achtkant overgaande toren wordt bekroond door een houten bovenbouw met gezwenkte spits; de twee slagklokken van het uurwerk zijn op uitzonderlijke wijze aan smeedijzeren armen buiten het torenlichaam opgehangen. Tegen de aanbouw aan de oostzijde een balkon met smeedijzeren leuning, evenals de empire roedenverdeling in de vensters daterend uit de eerste helft van de 19e eeuw.

Inwendig een rijkversierde Lodewijk XIV-schoorsteenmantel en -boezem alsmede een beschilderde balkenzoldering in de noorderdwarsvleugel. Voornamelijk interieurs uit de periode kort na 1781, waaronder die van de voorhal en de grote zaal met Lodewijk XVI-stucversiering waarin de wapens De Sandra Veldtman en Wolthers.