Boerderij De Meeshoeve, Oud Gastel
Het boerenleven van een katholieke familie weerspiegelt zich in de inrichting van de Brabantse Meeshoeve – alsof de broers en zussen er nog steeds wonen. Zelfs de bedsteden zijn opgemaakt.
Strijphoeve
Aan de Strijpdreef in het buitengebied van Oud Gastel ligt een complex dat vanouds de Strijphoeve werd genoemd. Het monumentale gedeelte bestaat uit een woonhuis met aangebouwd een karschop en zomerhuis, en een vrijstaand bakhuis, een grote schuur en een varkensstal, gelegen op een oud erf met een moestuin en een boomgaard. Een deel van de opstallen is in de afgelopen decennia verbouwd tot zorgboerderij. Het woonhuis is echter volledig in de staat gebleven waarin de laatste bewoners, de katholieke kinderen Mees, het achterlieten.
Traditionele leefwijze
De hoeve is bijzonder door de leefwijze van de leden van het gezin Mees-Brocatus, die zich hier vanaf 1901 terugtrokken, leefden en werkten tot de laatste telg het erf in 2001 verliet. Met uitzondering van één zoon bleven alle acht kinderen ongehuwd in het ouderlijk huis wonen en voor elkaar zorgen. Hun manier van leven weerspiegelt zich vooral in de inrichting van de woning, die onveranderd bleef en slechts incidenteel is aangepast. Dit in tegenstelling tot de boerderijen in de omgeving, die wel met de tijd meegingen.
Vroeg-twintigste-eeuwse sfeer
Het woongedeelte heeft een traditionele opbouw en ademt een vroeg-twintigste-eeuwse sfeer, al zijn ook duidelijk de sporen van de laatste bewoners terug te vinden. De entree bevindt zich aan de achterzijde van de woning. Deze verving de voordeur en werd later dichtgemetseld. In de gewelfde kelder staan schappen tegen de wanden met daarop flessen drank en in weckpotten grote voorraden ingemaakte groenten en fruit. Daarboven ligt de opkamer met keurig opgemaakte bedsteden – ze zijn tot het laatste moment gebruikt.
Kleurrijke katholieke boerenwoning
De gang biedt toegang tot de woonkeuken en een mooie kamer aan de erfzijde. Opvallend is de kleurrijke afwerking: de plavuizen vloeren, de wanden met wisselend bloemetjesbehang, de schouwen, de bedstedewanden en het balkenplafond. Ook de vloerkleden, de bedstedegordijnen, tafelkleden en het kastpapier zijn heel fleurig. Alle wanden, vloeren en kasten zijn gevuld met voorwerpen voor alledaags gebruik of voor verdere aankleding. Op de bergzolder staan nog meer spullen van de laatste bewoners. Overal binnen en buiten de boerderij getuigen (kruis)beelden, prenten en rozenkransen van het katholieke geloof. In het tuintje bij het bakhuis is zelfs een kleine Lourdes-grot aangelegd
Zomerhuis
De boerderij heeft nog een zomerhuis waar de familie een groot deel van het jaar feitelijk leefde, kookte en de was deed. Ze bakten brood in het bakhuis en al het keukengerei dat ze gebruikten, is er nog. In de overige bijgebouwen liggen nog veel gereedschappen uit het boerenbedrijf. Ook staat daar een crèmekleurige Ford Zephyr 4, die in 1963 is aangeschaft.
Zorgboerderij
De laatste telg van de familie Mees droeg eind jaren 1990 zijn bezit over aan de huidige eigenaar, de familie Antens. Er was veel achterstallig onderhoud en het complex leende zich niet voor modern agrarisch gebruik. Een passende herbestemming werd gevonden in de zorgboerderij, die als eerbetoon de naam De Meeshoeve kreeg. Onlangs is op het terrein achter de boerderij een hofje ingericht waar de grafzerken van de familieleden nu liggen, nadat de grafrechten waren verlopen. Dankzij al deze inspanningen is het boerderijcomplex behouden, met het woonhuis en de bijzondere, kleurrijke inboedel waaronder de vele katholieke memorabilia.
Meer informatie
Meer informatie over boerderij De Meeshoeve
Bronnen
- Koldeweij, E. e.a. (2003). Binnen bij boeren. Zwolle: WBooks
- Nooren, J. (2003). 100 jaar Meeshoeve (ongepubliceerde syllabus). Oudenbosch
Tekst: Mark Buijs
Beeld: RCE/Serge Technau
Lees ook de verhalen achter andere interieurensembles