Verkenning Archeologie

In de afgeronde fase 1 is geconstateerd dat de aanwijzing van een archeologisch rijksmonument nog steeds een relevant beschermingsinstrument is. Omdat tegenwoordig ook andere vormen van bescherming mogelijk zijn, zoals planologische bescherming, is het wel nodig om het aanwijzingsbeleid aan te scherpen en beter te definiëren als een aanwijzing tot archeologisch rijksmonument de meest geschikte oplossing is van behoud van het erfgoed.

In de 2^e fase van de verkenning wordt onderzocht hoe invulling gegeven kan worden aan het nationale of wellicht zelfs internationale belang van archeologisch erfgoed. De focus wordt gelegd op archeologisch erfgoed dat kan bijdragen aan kennis en verhalen over het het verleden van ons land. Om welke kennis en verhalen het gaat, onderzoeken we onder andere via platforms samen met belanghebbenden uit het erfgoedveld. Hierbij kijken we bijvoorbeeld ook naar de Nationale Onderzoeksagenda Archeologie. Een belangrijk doel van bescherming is immers behoud in situ ten behoeve van toekomstig onderzoek. Een andere uitdaging is de toenemende interesse voor archeologische sites met een hoge herinneringswaarde, maar met een op het eerste gezicht bescheiden wetenschappelijke informatiewaarde. Daarnaast wordt verkend of het concept van verhaallijnen zoals ook in verkenning Militair erfgoed wordt gebruikt geschikt is voor het archeologisch erfgoed.