Kees Marinus, Holland vakantieland, ca. 1983
Weblog
‘Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan…’, wie kent niet de mooie dichtregels van Hendrik Marsman uit 1936? Mijn associatie met regen, grote plassen en windvlagen is groter dan met zon, zwoele zuidenwind en de vage geur van zonnebrandcrème. Toen ik een kunstwerk zocht dat paste bij het water dat de eerste vakantieweken met bakken uit de hemel kwam, vond ik zoveel droefenis aan slecht weer in de rijkscollectie (honderden werken met ‘regen’ of ‘wind’ in de titel) dat ik landerig verder ‘surfte’ van het ene werk naar het andere.
Holland vakantieland
Mijn oog viel plots op een fraaie grote keramische vorm, vooral vanwege de titel: Holland vakantieland. Het is een ‘polychrome pot met scherven in de wand en een geschilderd decor’, 34 centimeter hoog, 40 breed stond in de beschrijving. Ik herinnerde mij dat op de oude vestiging van de Rijksdienst aan het Plein in Den Haag ook zo’n pot stond, soms abusievelijk als prullenbak gebruikt. Toen ik een keer een prop papier er uithaalde zag ik tot mijn verbazing dat de pot aan de binnenkant met metalen krammen aan elkaar was gezet. Een kwestie van een mislukte restauratie of de bedoeling van de kunstenaar? Het laatste.
De pot is gemaakt door Kees Marinus (1952), aan het eind van de jaren tachtig van de vorige eeuw. Het was een van de laatste werken die via de Beeldende Kunstenaarsregeling in de collectie terecht is gekomen. In totaal bezit de Rijksdienst zestien vaasvormen van hem. Na zijn opleiding aan de Rietveldacademie studeerde Marinus kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. Zijn potten uit de jaren tachtig hebben een traditionele vorm, ontleend aan de klassieke oudheid en de prehistorie. Vanwege zijn belangstelling voor geschiedenis en archeologie is hij gefascineerd door allerlei historische vormen en technieken. Zijn potten zijn soms opgebouwd uit kleine bolletjes klei die platgedrukt de bouwstenen van de pot vormen. Ook gebruikt hij scherven van andere vazen en stukjes gekleurde steen, waarmee hij speelt met het idee van nieuw en gerestaureerd. De buitenkant wordt dan weer prachtig glad gemaakt.
Deze pot lijkt kapot, maar de barsten die te zien zijn aan de binnenkant van de rand zijn krimpscheuren die tijdens het bakken zijn ontstaan. De pot doet zijn naam eer aan: Holland vakantieland. Soms zitten er een paar flinke barsten in. In de pot en in de zomertijd. Wanneer het warm en zonnig zou moeten zijn, stroomt de regen, waait er wind en jagen de wolken van noord naar zuid. Of zoals Marsman vervolgt: ‘De lucht hangt er laag en de zon wordt er langzaam in grijze veelkleurige dampen gesmoord…’ Ik wens u toch een goede vakantie!
Waarom heet deze pot Holland vakantieland?