Spiegelbeeld: Philip Akkerman
Weblog
Philip Akkerman schildert zelfportretten. Alleen maar zelfportretten. Ongeveer één per dag. In 1981 maakte hij zijn eerste en nu staat de teller op ruim 4300 geschilderde en ongeveer evenzoveel getekende portretten. De Rijksdienst heeft er 15: 14 aankopen uit de jaren 1981-1989 en 1 schenking. De meeste zijn uitgeleend, er zijn er nog 3 in het depot, waaronder dit portret.
Akkerman schildert zichzelf in een eindeloze variëteit, zowel in voorkomen als in stijl. Soms heeft hij een pet op, of forse bakkebaarden, draagt hij een bril, een stropdas, kijkt hij je recht aan, van opzij, schildert hij met brede strepen of pointillistisch, is zijn gezicht oversneden door de lijst of totaal vervormd. Maar altijd kijkt hij ernstig, onderzoekend, nooit vrolijk.
Toen hij in 1981 van de kunstacademie Ateliers ’63 in Haarlem afkwam, smeerde hij naar eigen zeggen ‘de verf als een kip zonder kop op het doek’ want hij had er helemaal niet geleerd om te schilderen. Maar hij wilde heel graag mooie schilderijen maken. Dat was geen spel, dat was een strijd. Toen ontdekte hij tot zijn grote vreugde de oude meesters. Hij verdiepte zich in hun techniek en vond dat ‘een openbaring’. Hij werkt nauwgezet in een bepaalde volgorde. Eerst maakt hij een schets, die hij uitwerkt tot een tekening. Deze brengt hij op ware grootte over op het paneel. Dan zet hij in ‘grisaille’ de lichte en donkere partijen op en ten slotte schildert hij laag voor laag de kleuren.
Het gaat hem eigenlijk helemaal niet om een portret van zichzelf. Hij wil de techniek van het schilderen vervolmaken en gebruikt daarvoor zijn eigen kop. Daarom schildert Akkerman alleen maar zelfportretten.