In situ 2100. De betekenis en vormgeving van de bescherming van archeologische vindplaatsen
De rapportage Verkenning Archeologie richt zich op de functie van het aanwijzingsinstrument in de hedendaagse archeologische erfgoedzorg. Wat is het doel en de meerwaarde van een aanwijzing tot rijksmonument en hoe kan de aanwijzing het beste vorm krijgen?
Meerwaarde monumentaanwijzing
Onderzocht is hoe het aanwijzingsinstrument zich verhoudt tot andere vormen van bescherming; wat vanuit wetenschappelijk perspectief belangrijke randvoorwaarden en selectiecriteria zouden kunnen zijn enwelke lacunes het bestand aan archeologische rijksmonumenten kent. Daarnaast wordt een pleidooi gehouden om ook de mening van het brede publiek een plek te geven bij de waardering en aanwijzing van archeologische sites. Voor het onderzoek is een enquête uitgezet onder overheden en archeologische bedrijven, zijn verdiepende interviews afgenomen en zijn diverse deelstudies verricht.
Nederland heeft in de loop der tijd een volwaardig en divers rijksmonumentenbestand opgebouwd. Maar n.a.v. vragen uit de samenleving heeft de minister van OCW de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed gevraagd om verkennend onderzoek uit te voeren naar een aantal (nieuwe) erfgoedthema’s: Erfgoed van de periode na 1965, Militair Erfgoed, Archeologie en Herinneringserfgoed . De verkenningen brengen in beeld of er sprake is van een instandhoudingsopgave en op welke manier hier invulling aan kan worden gegeven. De verkenningen leveren bouwstenen voor beleidsmaatregelen.
Colofon
Auteur: Bjørn Smit e.a.
Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, 2019