Experimentele Woningbouw in het Boschstraatkwartier in Maastricht

In de jaren vijftig had het stadsbestuur van Maastricht grootse plannen om de binnenstad te vernieuwen. Het wegennet moest worden uitgebreid om betere doorstroming van het verkeer te creëren. Hiervoor zouden delen van de oude binnenstedelijke wijken gesloopt moeten worden. Veel van deze wijken, waaronder het Boschstraatkwartier, lagen er vervallen bij. De gemeente maakte plannen om de volledige wijk te slopen. Dit stuitte op felle protesten, van zowel actiegroepen als het stadsbestuur zelf. De plannen werden tot aan de Raad van State aangevochten. Hierdoor duurde het tot in de jaren zeventig voordat Maastricht de vernieuwing kon uitvoeren. De plannen namen een andere vorm aan, gevoed door nieuwe ideeën over burgerparticipatie en stadsvernieuwing. Een van de resultaten was een experimenteel woningbouwproject van architecten Theo Boosten en Peter Sigmond. Het project bestaat uit een U-vormig bouwblok van vier à vijf verdiepingen. De bouwhoogte van dit blok refereert aan de hoogte van de huizen die in de oude Maastrichtse binnenstad stonden. De manier waarop de maisonnettewoningen met elkaar verweven zijn, de mix van een- en tweepersoonswoningen en de autovrije straten worden als experimenteel gezien. Het project kreeg tegengas vanuit de conservatieve woningbouwcorporaties in de stad. Zij beklaagden zich over de een- en tweepersoonswoningen van het project, deze zouden namelijk ‘hokken’(ongehuwd samenwonen) stimuleren.

Dit object hoort bij de verhaallijn Ordenen.